Մոնստերա (ծոփոր)

Additional information

Ընտանիք

Նվիկազգիներ (Araceae)

Կարգ

Հովվափողածաղկավորներ (Alismatales)

Տիպ/Բաժին

Անոթավոր բույսեր (Tracheophyta)

Ցեղ

Ծոփոր (Monstera)

Երևան

Երևան քաղաքում՝ 10,000 դրամ և ավել գնումների դեպքում գործում է անվճար առաքում։
10,000 դրամից պակաս գնումների դեպքում, առաքման արժեքը հաշվվում է ըստ հեռավորության։
Առաքումները իրականացվում են 24 ժամվա ընթացքում։
Գործում է նաև արագ առաքման ծառայություն։

Մարզեր

Մարզերում առաքուման արժեքի հաշվարկը իրականացվում է ըստ հեռավորության։
Առաքումները իրականացվում են 24 ժամվա ընթացքում։
Գործում է նաև արագ առաքման ծառայություն։

Ծոփոր (լատ.՝ Monstera` «մոնստերա»), նվիկազգիների ընտանիքի (Araceae) բույսերի ցեղ։ Հայրենիքը Արևելյան Հնդկաստանն է և արևադարձային Ամերիկան։ Ամենատարածված և գեղեցիկ սենյակային բույսերից է։ Ունի մոտավորապես 220 տեսակ։

Ծոփորի հայրենիքում՝ Բրազիլիայում, բույսը փաթաթվում֊մագլցում է ծառերի վրա, ինչպես նաև կլիմայական պայմանների պատճառով հասնում է մինչև 20 մետր բարձրության։ Ունի պտուղներ, որոնք տեղացիները օգտագործում են և շատ համեղ են։

Ծոփորի տերևներն ունեն շատ հետաքրքիր հատկություն, նրանք կարծես թե «արտասվում են», այսինքն երբ նրա խոնավությունը շատ է լինում, դրա ավելցուկը տերևներն այսպես ասած վերարտադրում են. տերևի մակերեսով մեկ կուտակվելով՝ խոնավությունը հոսում է դեպի եզրերը և արցունքի ձևով կախվում։

Մշակության մեջ մեծապես հանդիպում է M. deliciosa Liebm.֊ը, որին դեկորատիվ պարտեզագործության մեջ անվանում են նաև Phyodendron pertusum, այսինքն՝ ծակծկված ֆիլոդենդրոն։ Մոնստերան մշտադալար բազմամյա լիանա է։ Այն ունի փայլուն, խոշոր և կաշենման ծածկույթով տերևներ։ Նոր աճած տերևները սովորաբար լինում են ամբողջական են և սրտաձև, իսկ հետագայում առաջացողները կրում են խոշոր անցքեր կամ ուենենում են խորը կտրվածքներ, իսկ չափերով կարող են հասնել մինչև մեկ մետրի։ Ցողունը կանաչ է, կրում է մուգ դարչնագույն խալեր, որոնք թափված տերևների հետքերն են։ Յուրաքանչյուր նոր աճած տերևի հակառակ կողմից աճում են և դեպի ներքև իջնում բաց դեղնականաչավուն օդային արմատներ, որոնք մտնելով հողի մեջ օժանդակում են բույսի բույսի աճին ու զարգացմանը, բայց հաճախ այդ արմատները կորցնում են կապը հողի հետ և շարունակում են ապրել, ինչպես էպիֆիտները։